De werkplaats

Maandag t/m woensdag, 30 juli – 1 aug.

Op het programma stond om les te geven aan de timmerleraren van het bisdom, het zou gaan om ongeveer 12 mensen. De staat van de machines is zo slecht dat dit echt niet kan. Geen enkele machine werkt zoals die zou moeten, je kunt niets meer recht of vlak maken, hopeloos!!!!!

Daarom hebben Jaap, Bert en ik besloten het opknappen en onderhouden van de werkplaats en machines maar op te pakken. Eerst hebben wij het vaste werkplaatspersoneel laten opnoemen wat er volgens hen aan mankeerde. Hartmut, een Duitse begeleider alhier, deed nog een aardige duit in het zakje door heel veel dingen aan te dragen die er in de werkplaats mis gaan. Zo gaf hij aan dat het wel of niet hebben van machines NIETS met kwaliteit te maken heeft. Antieke kasten van 500 jaar zien er vaak perfect uit en zijn met alleen handgereedschap gemaakt. Kwaliteit heeft alles te maken met trots en motivatie.
De prijs van een product wordt niet of nauwelijks verlaagd door het gebruik van machines omdat het uurloon heel laag is en het gebruik van machines ook onderhoud en nieuwe onderdelen met zich mee brengt, dat is bij ons al duur maar hier helemaal niet te betalen.

Het Bisdom zal met een of ander spaar- en afschrijfsysteem moeten zodat reparatie en vervanging mogelijk blijft. Ze laten zich nu vooral leiden door de waan van de dag, orders moeten klaar, slechte noodreparaties enz. De uitdaging is het lange termijn denken.


In Tsjechië heb ik de vooruitgang na de val van de muur meegemaakt, hier in Rwanda is de ontwikkeling nu op het peil van Tsjechië van begin ‘90er jaren. Als in Rwanda de vooruitgang net zo gaat als in het Oostblok dan kunnen ze alle handreikingen goed gebruiken.

We hebben een bijeenkomst met het vaste personeel van de werkplaats met Bernard, de bedrijfsleider en Hartmut. Ik heb duidelijk uiteen gezet dat als de staat van de machines achteruit blijft gaan zoals de laatste 2 jaar, dan hebben ze over 2 jaar geen machines meer. Ze zijn zich wel bewust dat het onderhoud en omgang anders moet en hebben gezamenlijk een schema gemaakt, wie verantwoordelijk is voor welke werkzaamheden en wie daar de supervisie over heeft.

Ze hebben hiermee een hele goede start gemaakt. Het zal er nu op aan komen of ze de toegezegde werkzaamheden op de gestelde tijden gaan uitvoeren, ik zal de komende weken wat steekproeven uitvoeren.

Tussen de bedrijven door hebben Jaap, Riekes en ik wat reparaties en verbeteringen aan machines uitgevoerd. Ze kunnen nu de beitels van de schaafmachines weer RECHT slijpen, wat een basisvoorwaarde is voor kwaliteit. De cirkelzaagmachine hebben we nu voorzien van een geleider en een beveiligingskap.

Na het presenteren van hun onderhoudsplan heb ik hen allemaal bedankt voor de geweldige prestatie. Na een goede start moet je nog wel je best blijven doen om een goede prestatie te leveren, ze gaan woensdag gelijk van start, ik ben benieuwd.
Op woensdagochtend staat er een vrachtauto om heel veel spanen af te voeren. Er blijven nog veel zakken met spanen achter EN er ligt nog een hele hoop spanen op de werkvloer. Om 14:00 valt de stroom uit, een mooi moment om een stroomkabel van de meterkast naar een zware machine te vervangen. Van de oude ingegraven kabel was 1 draad kapot, dus hadden ze wat oude stukje stroomdraad LETTERLIJK aan elkaar geknoopt en zonder isolatie OVER de vloer gelegd. Daar lopen ook nog mensen op BLOTE voeten, LEVENSGEVAARLIJK.
Ik denk, nu kunnen ze mooi de rest van de spanen in zakken scheppen en afvoeren, nee hoor, een Frans-sprekende man was hier vandaag niet aan het werk en een andere man zei “ dat is mijn werk niet”. Ook het hoofd van de werkplaats ondernam geen actie, ik heb me er voorlopig maar bij neergelegd, volgende week maar met Bernard (de bedrijfsleider) er over praten.