woensdag 25 juli

Woensdag 25 juli,
Vandaag hebben Jaap, Riekes, Bert en Rinny & kids, Sigrid, Tjitske en ik met Jean Pierre een aantal zaken in Ruhango bekeken. Net iets over half negen stonden we paraat, pas om half tien kwam het busje ons ophalen, Jean Pierre baalde als een stekker, hij is al behoorlijk verwesterd.

Als eerste zijn we op bezoek geweest bij een weduwe die zonder opleiding zich zelf en haar gezin weet te onderhouden met handwerk. Ze haakt mooie kledingstukken en borduurt hele mooie spreien e.d. Jean Pierre gaat vanuit Second Chance mensen naar haar sturen zodat ze, tegen een geringe vergoeding, van haar de vaardigheden kunnen leren. Het waren werkelijk prachtige kunststukje, die mevrouw is heel creatief en ik acht haar heel goed in staat het vak op anderen over te brengen.

Het tweede adres was een medicijnman, die allerlei kruiden verbouwt en droogt enz. Tjitske kon haar hart ophalen met het uitwisselen van kennis en ervaring over bekende en onbekende kruiden en toepassingen. Hij heeft eens per week met vakgenoten een bijeenkomst onder de grote acaciaboom naast zijn huis waar ze dan geneeskrachtige kruiden verstrekken aan mensen die dat nodig hebben. Ze geven het gratis want ze willen geen geld vragen voor de dingen die God hen levert.

Na een heerlijke lunch in een prima restaurant zijn we naar de locaties gegaan van de familiegrond van Jean Pierre en het terrein wat hij al voor 2/3 in eigendom heeft voor zijn opvanghuis Second Chance. Daar gaat hij kansarme mensen opvangen, de vrijwillige medewerkers gaan hun eigenwaarde opschroeven en vervolgens een vak leren, zodat ze op eigen benen kunnen staan. Zijn vrouw, Jeanne d’ Arc, heeft tijdens een buitenlandse cursus maar 1 maaltijd per dag genomen en zo € 700,- opgespaard voor de aankoop van de grond. Hij heeft nog € 1000,- nodig om het hele terrein (ik gok 30 x 150 meter) in eigendom te krijgen. Daar gaat hij beginnen met 1 leslokaal en een aantal laptops (geschonken door het ICT-leerbedrijf van het Friesland College). Hij wil dit uitbouwen naar allerlei verschillende vakopleidingen, zoals ICT, mode en kleding, bouw/hout, metaal, electro, landbouw en veeteelt. Achter zijn terrein ligt de vallei, eigendom van de gemeente, als hij met een goed plan voor de gemeenschap komt mag hij daar waarschijnlijk een stuk van gebruiken voor landbouw. Jean Pierre is van huis uit Agrarisch specialist. Met alle contacten, vaardigheden, ongekende inzet en enthousiasme gaat hij dit zeker voor elkaar krijgen.

Het vierde adres was op 500 meter afstand bij Marcel, hij heeft een oud-ijzerhandel, echter hij maakt van bijna alle oud-ijzer weer machines en gereedschappen. Zo stonden daar een aantal zelfgemaakte machines die van allerlei graanproducten meel en bloem maken. Op het terrein stond dan ook een hokje waar iemand helemaal onder het meelstof stond te malen. Volgens ARBO-regels zou er op het gebied van elektrische installatie en stof nog “iets” verbeterd kunnen worden. Ook motoren worden daar gerepareerd. Marcel kan tegen een kleine vergoeding mensen opleiden tot metaalbewerker, lasser, monteur of iets dergelijks. Voor elektrotechniek zou ik er geen leerlingen naar toe sturen.

Het laatste adres was het gemeentehuis in Ruhango, waar we kennis hebben gemaakt met de locoburgemeester en nog enkele mensen. Dit was vooral bedoelt door Jean Pierre om de gemeente te laten zien dat hij zijn project groot aanpakt en er buitenlandse sponsors bij betrekt. Hier was het vooral wat handjes schudden en wat formaliteiten.

Op de terugweg hebben we dominee Emanuel Gasana, onze buurman, weer een lift huiswaarts gegeven. We nodigden de beide mannen uit om samen met ons op een terrasje(echt Afrikaans) nog wat te drinken. Hij had vandaag het huwelijk van een dochter van vrienden gesloten. Zo zaten we daar wat te keuvelen over het ambtelijke -, lokale – en kerkelijke huwelijk en het feest. Vervolgens vertelt hij ZIJN verhaal, in 1998 (4 jaar na de genocide) zat hij in Uganda op een training en werden zijn vrouw en 4 van zijn 5 kinderen vermoord. Dit kwam stevig aan, we waren behoorlijk ondersteboven.

Na een heerlijk diner zit ik nu weer wat te typen en hoop dat ik het nog kan plaatsen, het internet in ons huis is dikke drama, waarschijnlijk moeten we weer naar het gebouw van de lerarenopleiding.